bezpłatna wysyłka powyżej 476,95 zł (USA i Kanada)

1-877-937-4372 infolinię ekspertów ds. zwierząt domowych

bezpłatna wysyłka powyżej 476,95 zł (USA i Kanada)

Choroba magazynowania miedzi u psów

Zdjęcie psa wyglądającego na smutnego i ospałego w celu zilustrowania artykułu na temat choroby spichrzeniowej miedzi u psów

Choroba magazynowania miedzi u psów prowadzi do znacznych problemy z wątrobą w naszych ukochanych zwierzęcych towarzyszach. Stan ten, nazywany także zapaleniem wątroby związanym z miedzią (CAH), wiąże się z gromadzeniem się danego minerału w komórkach wątroby, powodując uszkodzenia oksydacyjne i stany zapalne, które mogą potencjalnie przyczynić się do rozwoju kilku schorzeń. Tak więc, chociaż wielu rodziców zwierząt domowych może nie znać CAH, jest to problem zdrowotny, który zasługuje na naszą uwagę i zrozumienie.

Dobrobyt Twojego ukochanego, futrzanego członka rodziny zależy od zrozumienia potencjalnych przyczyn, rozpoznania objawów klinicznych i docenienia dostępnych podejść diagnostycznych i terapeutycznych, które pomogą w leczeniu chorób wątroby takich jak choroba magazynowania miedzi u psów. Wyruszając w tę podróż, robisz pierwszy krok w kierunku zapewnienia swojemu zwierzakowi wyjątkowej opieki, na jaką zasługuje.

Potrzebujesz profesjonalnego doradztwa?

Umów się na konsultację z jednym z naszych ekspertów

Co powoduje chorobę magazynowania miedzi u psów?

Nasi futrzani przyjaciele otrzymują śladowe ilości miedzi poprzez dietę i wodę. Minerał ten jest wchłaniany w jelitach, transportowany do krwiobiegu, magazynowany w wątrobie i uwalniany do innych tkanek organizmu. U zdrowego psa niewchłonięta część jest wydalana z kałem. W przypadku psów chorych na zapalenie wątroby związane z miedzią, minerał ten stopniowo gromadzi się w wątrobie zwierzęcia.

W wielu przypadkach nauka nie określiła jeszcze pierwotnej przyczyny gromadzenia się miedzi w wątrobie. Jednak wysokie spożycie miedzi w niezbilansowanej diecie może przyczynić się do tego problemu.

Wiele danych wskazuje również na możliwą genetyczną predyspozycję niektórych psów do choroby spichrzeniowej miedzi rasy. W takich przypadkach psy mają wrodzoną wadę w procesie metabolizmu miedzi.

Warto zauważyć, że wiek i płeć są również potencjalnymi czynnikami przyczyniającymi się do większej tendencji do rozwoju WNP, przy czym zauważalną skłonność obserwuje się u kobiet Labrador Retrievery i Dobermany, Na przykład.

Jakie są objawy kliniczne WNP u psów?

Choroba magazynowania miedzi może powodować różne objawy u zwierząt domowych. Dotknięte psy mogą wykazywać utratę apetytu i utrzymujący się niski poziom energii. Często występują również zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w tym objawy takie jak wymioty, biegunka, a w cięższych przypadkach krwawe stolce. Fizyczne objawy choroby mogą objawiać się żółtaczką (kiedy zauważysz, że Twoje maleństwo zmienia kolor na żółty) lub obrzękiem brzucha (wodobrzuszem).

Ponadto w niektórych przypadkach można zaobserwować zwiększone spożycie wody (polidypsja) i częstsze oddawanie moczu (poliuria). Mogą również ujawnić się objawy neurologiczne, na które wskazują zmiany w chodzie i ruchu Twojego maleństwa.

Jakie są testy diagnostyczne w przypadku WNP?

Weterynarz prawdopodobnie poprosi krew i badania moczu przy pierwszych oznakach, że z Twoim psem może być coś nie tak. W przypadku CAH wyniki zwykle wskazują na problemy z wątrobą. Następnie można wykonać zdjęcia rentgenowskie i ultradźwięki, aby sprawdzić zmiany wizualne narządu, takie jak powiększenie, i wyeliminować inne możliwe schorzenia podstawowe. Ostateczną diagnozę choroby spichrzania miedzi u psów można postawić jedynie na podstawie biopsji narządu, czyli procedury polegającej na pobraniu niewielkiej próbki tkanki wątroby do badania mikroskopowego.

Możliwości leczenia choroby magazynowania miedzi

Zdjęcie psa rasy Jack Russell Terrier patrzącego w kamerę z miską krokietów na podłodze, aby zilustrować możliwe metody leczenia choroby spichrzania miedzi u psów.

Leczenie koncentruje się na wspomaganiu czynności wątroby i zapobieganiu powikłaniom, które mogą mieć wpływ na jakość życia. Opcje terapeutyczne obejmują:

  • Leki chelatujące miedź.
  • Terapeutyczne diety o ograniczonej zawartości miedzi przez całe życie.
  • Ochraniacze komórek wątroby (np. S-adenozylometionina, ostropest plamisty i witamina E).
  • Naturalne suplementy ziołowe.